با خودت صادق باش و نگران آنچه دیگران درباره ات فكر می كنند نباش. تعریفی را كه آنها از تو دارند نپذیر، خود، خودت را تعریف كن. از قدرت خود مایه بگذار و بر قدرت دیگران تكیه نكن. استعدادهای خودت راپرورش بده و به استعدادهای مردم غبطه نخور. حتی گردابی از افكار ناراحت كننده، با شوخ طبعی و خنده ای از ته دل، از بین خواهد رفت.
بزرگترین شفابخش، عشق است. قدرت درك یافته هایی را كه از تجربیات مختلف به دست می آوری، افزایش بده . آن را در سكوت بارور كن و به صورت خرد در اختیار دیگران قرار بده. بگذار كه لبخند در قلبت بارور شود و از دریچه چشم هایت به دنیا بتابد. مانند لبخندهای دوستانه، شفا بخش و سپاسگذار باش.
نخواه كه دیگران را بازیبایی و جذابیت زنانه جذب كنی. زیرا هر چند داشتن اقتدار بر دیگران ارضا كننده است، اما به تدریج وجودت ناقص و ضعیف خواهد شد. سعی كن با الهام بخشیدن به دیگران و تحسین اهداف عالی آنها، خود را قوی كنی. هنگامی كه وسوسه می شوی تا حرفهای كنایه آمیز و نیشدار به دیگران بزنی، یادت باشد كه فلفل زیادی، طعم غذا راخراب می كند. كلمات نسنجیده، دوستی های با ارزش را تباه می كند.
ظرفیت عشق وجودت را با دوست داشتن همه انسان ها و تمامی زندگی افزایش بده. همواره به دیگران كمك كن و همراهیشان كن تا به تعالی برسند. آن گاه خود نیز از درون به تعالی خواهی رسید.