آشغالِ عوضي!!…

چرا فكر مي كنيد كه در تيتر فحاشي كرده ام؟! مگر همه ما شب ها «آشغال»هايمان را جلو در نمي گذاريم؟! مگر تا به حال اتفاق نيفتاده كه شخصي را با كس ديگري «عوضي» بگيريم؟!…
پس نتيجه مي گيريم كه آشغال و عوضي فحش نيستند.فكر نمي كنم كسي باشد كه در طول روز يك عدد فحش هم نشنود. مگر اينكه تمام روز در يك اتاق در بسته، بدون تلفن و موبايل بوده و با هيچ انسان يا موجود زنده اي ارتباط نداشته باشد. خيلي ها به اشيا و پديده هاي اطرافشان هم فحش مي دهند. البته هستند كساني هم كه اصلاً فحش از دهانشان خارج نمي شود. بعضي ها فحش برايشان حكم تكيه كلام را دارد. از دنيا گرفته تا در خودكار، اتوماتيك و غيرارادي به همه چيز فحش مي دهند. قشري هم هستند كه فحش دادن قسمتي از شغل شان است! عده معدودي هم در اين زمينه خودكفا هستند و خودشان فحش توليد و در سريال هاي تلويزيوني به علاقه مندان عرضه مي كنند.فحش مدل هاي گوناگوني دارد:

ساده
نامزدتان را از پشت سر مي ترسانيد. او برمي گردد، شما را مي بيند و مي گويد: «ديووونه!!!…» (البته در اينجور مواقع هر چيزي هم كه بشنويد آن را يك شوخي بامزه به حساب مي آوريد، نه فحش!)اين روزها «خاكريزي روي سر»، «گم كردن گور»، «در آوردن پدر» و «غلط كردن» آنقدر در همه طبقات جامعه كاربرد دارند و تيتر روزنامه ها مي شوند كه ديگر فحش به حساب نمي آيند.

تركيبي
زماني كه بيشتر از يك فحش نثار طرف كنيد يا اينكه دو تا فحش را به هم بچسبانيد: به شمال سفر كرده ايد. نمي توانيد قفل در ويلا را باز كنيد. به همسرتان مي گويد: «اين هومن […] E […] كليد را عوضي داده! پسره ي […]…!!!»

ركيك (داخلي / خارجي)
ركيك داخلي يعني ساخت داخل. مثلاً: […] (خودتان كه بلد هستيد!) بعضي ها هر فحشي كه در زيرنويس فيلم هاي هاليوودي مي بينند را ياد مي گيرند: پسر همسايه جديدتان پس از چند سال از خارج برگشته است. مي خواهيد با او ارتباط برقرار كنيد تا حال بقيه اهالي ساختمان را بگيريد. در پاركينگ او را مي بينيد. توپ بسكتبال بچه ها با شما برخورد مي كند و شلوار سفيدتان را كثيف مي كند. آن را مي تكانيد و مي گوييد: Shit…!! Damn…!!!… پيش خودتان مي گوييد كه الان پسره حال كرده و گفته كه شما چه همسايه با كلاسي هستيد! در حالي كه او مقيم يك كشور عربي است و با خودش گفته كه چه همسايه غرب زده اي دارند.

خانواده
در خيابان با راننده ديگري دعوايتان مي شود. شيشه را پايين مي كشيد و يك فحش ساده نثار وي مي كنيد. ولي او فحش تركيبي مي دهد. شما هم همين كار را مي كنيد. پس از چند ثانيه در مي يابيد كه هيچ كدام از فحش ها روي طرف مقابل اثري ندارد. يك فحش خانواده به او مي دهيد و مي رويد. از آنجايي كه فحش خانوادگي مانند «Bazooka» آثار تخريبي بالايي دارد، وقتي آن را شليك مي كنيد بايد دور بايستيد يا بلافاصله فرار كنيد. هميشه قبل از دادن اين مدل فحش، تمام راه هاي فرار را شناسايي كنيد.هشدار! از دادن اين مدل فحش در اماكني مانند: مترو، اتوبوس و تاكسي اكيداً خودداري فرماييد.

مخلوط
يعني اينكه همه مدل هاي مختلف فحش را يك جا، با هم نثار كنيد. اين مدل فحش بيشترنصيب جاهايي چون راهنمايي و رانندگي، مخابرات و صدا و سيما مي شود. مثلاً وقتي يك ساعت در ترافيك يك تقاطع معطل مي شويم، SMS را پس از ۱۲ ساعت دريافت مي كنيم و يا اينكه تلويزيون در روز عيد و تعطيل! هيچ برنامه اي كه قابل ديدن باشد، پخش نمي كند.

خانه و كوچه
همه ما مي دانيم كه فحش دادن كار بسيار بدي است. از بچگي هم به اكثرمان ياد داده اند كه فحش ندهيم. در برخي خانواده ها دادن فحش، از يك محدوده سني به بعدآزاد مي شود. خيلي ها معتقدند كه فحش فقط توي كوچه يافت مي شود. يعني بچه اگر به كوچه برود، حرف هاي بد ياد مي گيرد و اگر نرود، مودب و با نزاكت بار مي آيد:
شما مادر هستيد. در آشپزخانه مشغول شستن ظرف هاي شام ميهماني شب قبل هستيد. قابلمه با سيم ظرفشويي هم تميز نمي شود. ياد آن روزي مي افتيد كه با شوهرتان يك ماشين ظرفشويي را در ويترين فروشگاهي ديديد و او گفت كه پول ندارد. در همين لحظه صداي مامان … مامان، افكارتان را خط خطي مي كند. پسرتان در اتاق، خواهر كوچك ترش را اذيت مي كند. او هم گريه مي كند و شما را صدا مي زند. جيغ مي كشيد: «[…] اذيتش نكن!!!»البته خانم ها از همان بدو تولد، به طور ذاتي مودب تر از آقايان هستند و فحش نمي دهند. مگر اينكه شرايط خاصي پيش بيايد. من خودم با همين چشمانم ديدم كه پسر بچه شيرخواره اي به مادرش گفت:«عوضي!… شير بده!» دوستم هم دختربچه اي را ديده بود كه تا ۵ سالگي شير مادرش را مي خورد. خيلي هم لوس بود!

خانواده دوم
فرض مي كنيم كه تمام دانش آموزان يك دبستان تا به حال اصلاً فحش نشنيده اند و نمي دانند كه چنين چيزي وجود دارد! ناظم زنگ تفريح در بلندگو حياط فرياد مي كشد: «بچه […]! ندو…!!!». دانش آموزي از خانم معلمش براي پدرش خواستگاري كرده. (آخي…!) مدير مدرسه هرچه فحش از بچگي تا حالا ياد گرفته را در گوش پسرك فرياد مي زند. چون خودش مي خواهد از خانم معلم خواستگاري كند!

كانون گرم
يك بچه فحش جديدي را مي شنود. به خانه مي آيد و نزد مادرش مي رود:
– مامان…!؟ […] يعني چي؟!
مادر لبش را مي گزد. كمي سكوت مي كند و جواب مي دهد كه از پدرت بپرس!
مادر با خودش فكر مي كند كه حتماً تا شب كه پدر به خانه مي آيد، بچه آن حرف را فراموش خواهد كرد. غافل از اينكه بچه آن فحش را ته دفتر مشق اش نوشته تا آن را فراموش نكند!
شب پدر به كانون گرم خانواده برمي گردد. سر شام بچه به عروسكش غذا مي دهد. عروسك لج كرده و چيزي نمي خورد. به او مي گويد:
«شامت را بايد تمام كني! بخور…! د… بخور […]!!!»
پدر قاشق و چنگال را رها مي كند. نگاهي به مادر مي كند و مي گويد:
– نتيجه سپردن تربيت بچه به تو همين است ديگر! انتظار بيشتري نمي توانم داشته باشم!
مادر مي گويد:
– من مقصرم؟!… يعني به تنهايي تربيت بچه را به عهده بگيرم و تو از صبح تا شب توي شركت با منشي ها بگو و بخند كني؟! اصلاً چطور است يك ميكروفن توي جيبش بگذارم و كنترل كنم كه چه حرف هايي مي شنود؟!
پدر در حالي كه قاشق و چنگال را برمي دارد، مي گويد:
– نه! عزيزم…! چرا اين قدر زود ناراحت مي شوي؟! مگر مي شود كه ميكروفن كار بگذري؟! به جاي آن مي تواني سمعك توي گوشش بگذاري و حرف هاي بد را فيلتر كني كه نشنود! عصر، عصر فيلترينگ است…

ارتباط فحش با عصبانيت
همه ما در مواقعي عصباني مي شويم. بعضي ها كه دست بشكن دارند اشياي اطرافشان را مي شكنند، عده اي هم كه دست بزن دارند، طرف مقابل يا هر كسي كه دم دست بود را مي زنند. خيلي ها هم فحش مي دهند. تمام اين واكنش ها با شدت عصبانيت ارتباطي مستقيم دارند. ممكن است كسي كه دست بزن دارد با يك سيلي زدن آرام بشود. شايد هم بزند و پدر طرف را در بياورد. اگر اخبار حوادث را دنبال كنيد، خواهيد ديد كه بسياري از دعواها با فحش آغاز و در مواردي منجر به قتل نيز مي شوند. مانند تصادفات رانندگي كه دير رسيدن افسر خطر درگيري را افزايش مي دهد.

فكر كنيد…
همين الان با خودتان فكر كنيد و به پرسش هاي زير پاسخ بدهيد:
۱- آيا امروز فحش داده ايد؟! چرا؟
۲- آيا امروز كسي به شما فحش داده است؟! چرا؟

[…] چيست؟
فحش، دشنام يا ناسزا، كلمه اي است كه شخص مخاطب را زير سئوال مي برد. فحش تهمت مي زند، يا تشبيه مي كند. هر فحشي بي ادبي نيست. مثلاً اگر مكالمه تلفني قطع بشود و بگوييم: لعنتي، بي ادبي نيست. چون فرو خوردن خشم هم حد و اندازه اي دارد. فحش هاي ركيك و خانواده چون از حد فرديت خارج مي شوند، باعث تحريك احساسات طرف مقابل و در نهايت خشمگين شدن وي مي گردند.

زبان فحش
بعضي جاها به زبان فحش با يكديگر ارتباط برقرار مي كنند. فحش معرف جنسيت و شخصيت شماست. به يك اتاق چت فارسي برويد. اگر مثلاً با نام مستعار eshghesirabi@yahoo.com چت كنيد، يك بچه مثبت محسوب مي شويد و نمي توانيد وارد هر اتاق چتي بشويد. ولي اگر homekhali@yahoo.com باشيد، مي توانيد به هر اتاقي كه مي خواهيد برويد. به هنگام ورود هم با استقبال شديد حاضرين مواجه مي شويد. (دوزاري داريد؟- مترجم)

چرا فحش مي دهيم
هميشه نمي توانيم اعمال ناشايست سايرين را ببخشيم و كوتاه بياييم. فحش دادن راحت ترين و در دسترس ترين راه فرو نشاندن آتش خشم است. با اينكه مي دانيم فحش دادن مثل دروغ گفتن بد است. البته فحش مصلحتي هم داريم. مثلا در استاديوم آزادي اگر نگذارند كه تماشاگر فحش بدهد، دست به نارنجك مي شود. تجسم كنيد كه هر تماشاگرنما، يك عدد نارنجك به زمين بازي پرتاب كند. عده اي معتقدند كه حضور بانوان در ورزشگاه ها، موجب مي شود كه آقايان خجالت بكشند و فحش ندهند. يعني استفاده ابزاري از خانم ها! اين حق آنها است كه به استاديوم بروند. كمي هم به حقوق زنان احترام بگذاريم!

آثار فحش
عده اي معتقدند كه فحش باد هواست و مي رود. در حقيقت هم همين طور است. فحش فقط يك يا چند كلمه است و كسي آن را باور نمي كند. اگر در يك جمع به ما بگويند: «خيلي كثيف هستي!…» ساير حاضرين فكر نمي كنند كه ما آدم كثيفي هستيم و به حمام نمي رويم. (ببخشيد! فحش مجازتر از اين در دسترس نبود!) فحش باعث نمي شود كه ذهنيت ديگران درباره ما تغيير كند. بلكه برعكس، سايرين را نسبت به فحش دهنده كنجكاو مي كند:
در اتوبوس هستيد. خانمي به آقايي فحش مي دهد… نه!… يك مثال ديگر: شما با اتومبيلتان صف عابرين پياده را مي شكافيد و از چراغ قرمزعبور مي كنيد. يك نفر به نمايندگي از بقيه عابرين به شما فحش مي دهد. حق تان است!
در مواقعي هم پيش مي آيد كه ما مقصر نيستيم، ولي فحش مي شنويم. در هر صورت بهترين كار اين است كه جواب طرف را ندهيم.

چگونه فحش ندهيم
۱- فحش دادن را از همين الان ترك كنيد.
۲- اگر نمي توانيد، آنرا هر روز كمتر و كمتر كنيد تا قطع بشود. مثلاً اگر امروز ۱۴ بار فحش داده ايد، فردا ۱۳ بار اين كار را بكنيد.
۳- در حين مدت ترك سعي كنيد به فحش هاي مدل ساده اكتفا كنيد.
۴- فقط و فقط فحش جديد و غيرتكراري بدهيد و هر بار خودتان آنرا بسازيد. اينجوري پس از مدتي خسته شده و ديگر فحش نمي دهيد.
۵- به جاي فحش دادن، آدامس بجويد.
۶- فحش فيلتردار بدهيد

فحش